Ik liep vanmorgen met onze hond Obi naar het losloopveldje. Daar mag Obi lekker loslopen. Daar is hij niet meer aangelijnd en dus vrij om zijn eigen pad te bewandelen.... binnen de hekken weliswaar.
Obi is blij met deze vrijheid. Ik weet niet hoe bewust of onbewust hij dit beleefd. Hij is ook blij aan de riem, want we wandelen en hij kan snuffelen naar geuren van andere honden. Toch is hij beperkter aan de riem. Deze riem is nog geen 2 meter ten opzichte van de eerdere riem die we hadden. Obi heeft zich aangepast. En ik ook. Soms laat ik Obi even los waar dat volgens de regels niet mag. Zo kan Obi toch even tegen die ene boom aan plassen en hoef ik niet in het gras te lopen.
Wanneer ben je vrij?
Als je denkt dat de beperkingen jou worden opgelegd en dat je daarmee iemand de macht geeft om deze beperkingen op te leggen maakt dat jij je niet vrij voelt.
Als je bewust bent dat jij beperkingen bij jezelf oplegt voel je je niet vrij.
Als je bewust bent dat je om de beperkingen heen kunt gaan geef je nog steeds toe dat er beperkingen zijn en voel je je niet vrij.
Als je bewust bent van het bewustzijn en voel je dat we allemaal een stukje van de liefde en het licht van de bron zijn. Dan voel je dat die liefde oneindig is net als jouw vrijheid.
Onze hond is liefde. Hij kruipt vaak bij mij op schoot. Ik denk dat hij zich kan verbinden met de bron. Zijn ziel is altijd vrij en het aardse geeft veel soorten geuren. Simpel en toch een hele kunst voor mij als mens.