Fout maken en corrigeren is een waardevolle les

Vandaag roep ik mijn zoon om te komen eten. Hij vraagt of ik even wil komen. Ik antwoord dat hij maar naar beneden moet komen. Ik hoor hem nog een paar keer roepen terwijl ik al aan mijn eten ben begonnen. Dan ga ik toch maar een beetje geïrriteerd naar hem toe. 

Mama,  ik kan mijn heup niet meer bewegen. Mijn irritatie is er nog steeds. Ik vraag met geïrriteerde stem wat er is gebeurd. Hij was aan het springen op matrassen en heeft zijn heup hard tegen de houten trap van zijn hoogslaper aan gestoten. 

Ik bleef in mijn irritatie hangen waardoor ik mijn zoon verwijten ben gaan maken. Hoe kon hij zo onvoorzichtig doen? Hoe vaak heb ik al gezegd om rustiger en liever met zijn lichaam om te gaan? Ik wilde zelfs even van hem weglopen toen er iets in mij zei dat het niet goed was wat ik deed. 

Ik was nog niet neutraal,  maar de irritatie liet ik niet meer op de voorgrond komen. Ik ben gaan kijken wat er aan de hand was en ik zag dat hij  pijn had. Ik heb hem in een iets fijnere houding kunnen laten gaan liggen zonder zijn heup te bewegen. Ik wist even niet wat ik kon doen. Ik kon ook niet bij mijn gevoel komen door de emotie die ik toe let. 

Ik ben even naar beneden gelopen, en na een paar happen eten ben ik weer terug gegaan. Ik was weer de lieve zorgzame moeder en mijn zoon kon weer helemaal kind zijn. Nu zag en voelde ik ook de angst en de pijn. Ik heb aangegeven dat ik niet boos mocht worden. Dat die emotie van mij is en hem niet helpt. Vanaf dan was ik er weer echt voor hem. 

Mijn gedachte,  overtuiging werd een vervorming. Ik had bij mezelf geprogrammeerd om te gaan eten. Drukke werkdag ook gehad waar ik mijn energie toch iets teveel heb laten weglopen. 

Mijn overleefmodus is dan programmeren en de flexibiliteit uitzetten. Er zat daardoor een irritatie bij mij,  maar die had ik buiten mijzelf gelegd. Mijn emotie had ik op mijn zoon geprojecteerd. Ik ben er op terug gekomen en bij mijn zoon weggehaald. Een vervorming kunnen we zelf corrigeren. Ik zag bij mijn zoon ook dat toen ik het terugnam het bij hem weg was. Daarna mocht hij weer zijn met nu flinke pijn. 

Ik heb de huisartsenpost gebeld. Een huisarts kon snel bij ons komen. De heup is oké. Alles zit op zijn plek gelukkig. Met pijnstilling en rust zal het weer overgaan. 

Wat een les weer vandaag. 

Fouten maken mag, is niet leuk,  maar we leren ervan. We kunnen de fout, de vervorming zelf corrigeren.