Mijn wens en jouw wens; haaks op elkaar en toch een oplossing
Mijn zoon wil graag bij mij slapen 's nachts. Dat is zijn wens. Hij voelt zich veiliger dicht bij mij. Mijn wens is om 's nachts alleen te slapen. Ik merk dat ik dan veel beter 'oplaad'. Die wens gaat nu niet in vervulling, omdat mijn zoon de wens heeft om bij mij te slapen. Mijn zoon is 9 jaar en ik vind het belangrijk dat ik er voor hem ben als hij mij nodig heeft. Ik ben op dit moment zijn veilige haven om te slapen.
Er komt een herinnering bij mij boven. Toen ik zo'n 10 of 11 jaar was sliep ik samen met mijn zusje in een stapelbed op zolder. De kledingkast zat vol met stickers. Die hadden we verzameld en opgeplakt. Er zaten een paar stickers bij die fluoriserend waren. Dat maakte het minder spannend voor mij om te gaan slapen. Maar ik voelde me pas echt veilig als mijn moeder op de voorzolder achter de naaimachine werkte.
Toen ik naar de middelbare school mocht kreeg ik een eigen kamer. Heel gaaf want ik mocht zelf het behang, de vloerbedekking en de gordijnen uitzoeken. Mijn moeder maakte ook nog een mooi dekbedovertrek. Overdags was ik trots en 's avonds vond ik het weer spannend om alleen te gaan slapen. Op een gegeven moment mochten alle knuffels 's nachts in mijn bed onder de deken slapen. Elke dag mocht een andere knuffel bij mijn hoofd liggen, zodat niet steeds dezelfde bij het voeteneind hoefde te liggen.
Als mijn ouders een avondje weg gingen voelde ik me pas fijn als ze weer thuis waren. Ik wist precies welk geluid onze auto maakte. Ik sliep heel licht als ze weg waren en kon pas goed slapen als ik ze thuis hoorde komen. In diverse sessies heb ik ontdekt hoe mijn gedrag zich had aangepast aan de angst uit mijn jeugd. Maar belangrijker nog heb ik mijn gedrag kunnen veranderen naar meer natuurlijk gedrag, dus meer terug naar de oorsprong.
Mijn ervaring uit mijn angst van vroeger maakt dat ik me kan invoelen in mijn zoon. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat mijn angst van vroeger nu zijn angst is. Zijn angst kan door zoveel oorzaken zijn ontstaan. Misschien iets kleins, misschien iets groots, misschien een angst uit ons familiesysteem of misschien een angst die hij uit een vorig leven(s) heeft meegenomen. Misschien komen we wel helemaal niet achter de oorzaak. Eigenlijk vind ik het 'waarom' ook niet zo belangrijk. Ik vind het wel belangrijk om de veranderingen als gevolg van de angst in het gedrag bij mijn zoon af te gaan pellen. Welke gedragingen zijn door nieuwe inzichten niet meer nodig zonder de angst 'aan te vallen'?
Ik heb de wens van mijn zoon op een briefje geschreven en mijn wens op een ander briefje. Zo laat ik aan mijn zoon zien dat hij een wens heeft en dat ik een wens heb. Mijn wens wil niet zeggen dat ik er niet voor hem ben. Mijn wens staat haaks op zijn wens, maar is niet uitgesproken om zijn wens tegen te gaan. Dat viel nog niet mee. Er kwam een hoop emotie bij mijn zoon los. Toch vind ik het belangrijk dat hij ook mijn wens ziet.
Boven de twee briefjes met onze wensen ligt een leeg briefje. Hier gaan we op een dag op schrijven hoe we om kunnen gaan met beide wensen. Tussen de emoties door kwam mijn zoon al met een idee dat hij wel in mijn bed slaapt en ik af en toe op de logeerkamer. Wie weet hoeveel meer ideeën er mogen ontstaan. Fijn dat hij nu het gevoel heeft dat hij hierin mee mag en kan denken.