Contact met je 'mini ik'

Deze zondagochtend was even een opeenstapeling van dingen die energie kosten. En ik had het niet direct door dat ik uit balans raakte. Ik merkte het toen ik heftiger reageerde op onze hond. Ik merkte het en toch kon ik niet gelijk rustig worden. Het wakkerde nog een tijdje door. Onze hond loopt graag de hele dag achter mij aan. Als ik mij fijn voel kan ik er wel om lachen, maar als ik geen energie heb dan kan dat juist op mijn zenuwen werken. 

Ik kan het soms als heel benauwend ervaren als onze hond steeds bij mij wil zijn. Dat heb ik soms ook als mijn zoon zo dicht tegen mij aan gaat zitten. Dan kan het voelen alsof hij tegen me aan plakt, terwijl ik een andere keer juist veel liefde voel. 

Dat benauwde gevoel is een reactie die ik vaker heb gehad. Ik heb een paar vriendschappen verbroken omdat ik het gevoel had dat ze me opslokte. Mij als hun enige vriendin wilde, terwijl zij mij als hun beste vriendin zagen. 

Een heftige reactie is vaak een reactie vanuit een onverwerkt kind-deel in jou, jouw 'mini ik'. Een emotie vanuit je 'mini ik' is vaak een emotie vanuit een gemis. Een stukje basis waar we als kind naar hebben verlangd, maar niet hebben gekregen. Of juist waarvoor je als kind te horen hebt gekregen dat het niet 'goed' was of niet 'normaal'.

Toen ik op de lagere school zat had ik een beste vriendin. We deden alles samen. We maakten ook toekomstplannen samen; we wilde buren zijn en allebei wilde we stewardess worden. Niets kon ons uit elkaar halen leek het. Haar vader beschouwde mij als een bonus dochter. Ik kreeg geregeld een knuffel van hem wat ik heel fijn vond. Dat kreeg ik thuis niet. Ik hoorde erbij en voelde me gezien. 

Mijn moeder was helemaal niet zo enthousiast. Zij vertrouwde de vader van mijn vriendin niet. Mijn moeder wilde liever niet dat ik zo close was met met beste vriendin vanwege haar vader. Mijn moeder vertelde ook weleens dingen over haar vader aan mij. Ik begreep ze maar half, maar probeerde het wel met mijn beste vriendin te delen. Ik heb daardoor weleens ruzie gekregen met haar. Ik vond het een moeilijke situatie. Dat wat voor mij als heel fijn en goed voelde, dat vond mijn moeder niet goed. Ik heb dat blijkbaar later vertaald als een beste vriendin hebben is niet goed voor me. Ik mag niet teveel gaan hechten aan een vriendschap. 

Contact maken met de 'mini ik' in jou, dat gewonde deel is de eerste stap op weg naar heling.

Het erkennen van de behoefte van de 'mini ik' is vaak al voldoende voor de heling. We hoeven veelal niet terug te gaan in het moment en het in zijn geheel weer her te beleven. Dat wordt vaak gedacht; dat gebeurtenissen helemaal opnieuw beleefd moeten worden. Dat is niet nodig. Het is veel belangrijker dat het gevolg van de gebeurtenis en daar de erkenning ervan, dat die komt. Eigenlijk zeg je tegen jou 'mini ik'; ik zie en hoor wat je hebt meegemaakt, kom maar hier, ik ben er voor je.