Overwinning

Dagje Efteling

"Ga je mee in De Baron mama?"

Terwijl we het terrein van de Efteling oplopen geef ik eindelijk het verlossende antwoord aan mijn zoon,  "Ja, ik ga mee".

De dagen vooraf aan deze dag ben ik met de vraag van mijn zoon bezig geweest. De makkelijkste weg is niet gaan. Iets in mij wel niet voor die makkelijke weg gaan. Ik ben naar het ergste scenario gegaan. Die viel eigenlijk wel mee. "Ik kan er niet dood door gaan" is de zin die ik uitspraak en waar ik ook om moest lachen. Ik kan niet van tevoren zeggen dat ik De Baron leuk vind. Mijn gedachte zijn gebaseerd op herinneringen. Ik heb nog geen herinneringen. Die zal ik eerst moeten maken. Wellicht lijkt de vrije val in De Baron wel op het moment dat ik uit het vliegtuig sprong voor een parachutesprong. Dat was een tandemsprong. Zo'n geweldige ervaring. 

"Ja, ik ga mee".

We hebben de dag mooi opgebouwd. Niet dat we dat hadden afgesproken,  maar het was gewoon onze flow waar we samen inzaten. Het liep allemaal zo fijn. 

We starten in Droomvlucht. "Eigenlijk is Droomvlucht heel spiritueel", zei mijn zoon. Dat is ook zo. Het is een klein tripje in een hele mooie wereld. Een wereld die gecreëerd is uit fantasie. Dat kan in het echt ook. We kunnen elke dag beginnen met een eerste stap in een hele mooie wereld in het klein. Ieder mens kan een eigen hele mooie wereld creëren. 

We zweven in de zweefmolen. Wat is dit heerlijk,  zeker als ik mijn ogen sluit. We lachen bij het volk van Laaf. En dan is het tijd voor de eerste achtbaan in Vogelrock. Morris en de draak volgt en ook de Python gaan we in. 

En dan gaan we ervoor,  De Baron. 

We staan bij de attractie te kijken. We tellen hoelang het stilhangen duurt en hoelang het duurt voor je helemaal beneden bent. 

Het stilhangen duurt 3 seconden. De vrije val duurt ook 3 seconden. Oké na 6 seconden weten we of we de attractie leuk vinden of niet. 

We stappen in,  de adrenaline is hoog. Ik sluit even mijn ogen. Ik laat alles los. Ik ga het beleven. Op het hoogste punt kijk ik nog rustig om mij heen. Wat een uitzicht. Intussen tel ik tot 3. Dan vallen we naar beneden. Daarna glijden we nog verder over de baan. We vinden het geweldig! Helemaal niet eng. En wat een overwinning. 

Ik ben met de delen in mij in gesprek gegaan. Ik heb de angst aangekeken en teruggebracht naar feiten. Ik heb het moment natuurlijk laten ontstaan,  meegegaan in de flow. Ik heb alles los gelaten.  Ik heb genoten!