De mens en het lichtje
Er was eens een lichtje
Dit lichtje woonde in het hart van een mens
De mens was vergeten dat dit lichtje er was
Het lichtje kon zich daardoor niet aan de mens laten zien
De mens kwam op een dag op een mooie plek
En herinnerde zich ineens iets van lang geleden
Het was niet iets tastbaars, het was ook niet een ander mens
Het was een warm gevoel, maar ook wel angstig
Het lichtje voelde de verandering bij de mens
En voelde vreugde en enthousiasme
Het lichtje wilde zo graag weer verbonden zijn met de mens
De mens schonk er maar even aandacht aan
En leefde de dagen weer door zoals die altijd gingen
Toch was er iets veranderd
De mens voelde bij meer momenten weer even dit oude gevoel
Op een dag ging de mens even rustig zitten
En legde een hand op het hart
Wat een fijn rustig gevoel ging er door de mens heen
Het lichtje maakte een sprongetje
En kon weer gaan stralen
De mens voelde de warmte door het lichaam gaan
De mens ging vanaf die dag vaker even rustig zitten
En kwam het dat het lichtje en de mens weer één werden
De mens ontmoette andere mensen
De lichtjes in de mensen maakten verbinding met elkaar
Waardoor de ontmoetingen dieper werden, warmer en fijn
Als je nu op straat loopt
Kijk maar goed
Zie je steeds meer mensen, die verbonden zijn met het licht
in hun hart
Lieve, warme en lichtvolle groetjes
Reacties
Een reactie posten