De 13 Totemdieren van de Maan

“Als de zon mijn kind is, zegt Overgrootmoeder Melkweg, dan is de Aarde mijn kleinkind. Als kinderen van de Aarde zijn jullie allemaal mijn achterkleinkinderen. Of je nu een mens bent, een aap, een boom, een bloem, een vogel of zeeplankton bent, ieder van jullie is mijn achterkleinkind. Maar van al mijn achterkleinkinderen van de Aarde, zijn Schildpad en Boom wel heel bijzonder. Want zij hebben de opdracht gekregen om de Wijsheid van Tijd te bewaren voor alle kinderen van de Aarde. Tijd is belangrijk. Want als je niets weet van Tijd, kun je niet weten weten wie je bent.”

Met deze opdracht bereiden Schildpad en Boom zich voor op het doorgeven van de Kennis van de Tijd. Boom zei: “We moeten op reis gaan in ons droomlichaam. Schildpad, jij moet naar de Maan gaan, want de Maan voedt de magie van alle Schildpadden. Ik moet naar de zon gaan, want het is de Zon die alle Bomen laat groeien.”

Toen verlieten ze hun stralende plaatsen in ‘de Tijd van de Droom’. Schildpad reisde naar de Maan, Boom ging naar de Zon.

De Maan waar Schildpad naartoe ging was de Maan van de ‘Tijd van de Droom’. Dertien Maanhuizenwaren in een grote cirkel in de lucht gezet. Ver weg, helemaal in het centrum van de cirkel, kon Schildpad de blauwgroene kolkende mantel van de Aarde zien liggen. Schildpad keek vol bewondering naar de Aarde. Zoals zij om haar as draaide was ze als een juweel gezet in het centrum van haar eigen tijd.

Schildpad draaide zich om en zag de 13 Maanhuizen. Elk Maanhuis was rond en straalde licht uit. Dit zijn de huizen waar de Maan in 13 stappen per jaar doorheen reist. Elk Maanhuis was gebouwd met 28 stokken die het dak ondersteunden, voor elke dag van de Maan was er 1 stok.  Schildpad werd nieuwsgierig en liep zo snel als Schildpad kon lopen naar het eerste Maanhuis.

Binnen was het donker, maar toen zijn ogen aan het donker gewend waren zag Schildpad Vleermuis omgekeerd aan het plafond hangen. Waarom hang jij daar, vroeg Schildpad. Vleermuis zei: “Ik hang omgekeerd omdat dit de houding is die we aannemen vlak voordat we geboren worden, Als een foetus in de baarmoeder. Hier wordt het nieuwe jaar geboren.” Schildpad was er getuige van hoe het nieuwe jaar tot leven kwam in dit eerste Maanhuis. Hij zag hoe in 28 dagen het doel van het jaar zich ontvouwde tot een stralend licht. Toen liep Schildpad verder.

In het tweede Maanhuis zat Schorpioen. Schildpad wilde naar Schorpioen lopen maar deze zei tegen Schildpad dat ze vooral niet dichterbij moest komen. Anders zou Schorpioen steken en dat wilde ze niet. Schildpad vond het maar verwarrend. Hoe kun je iets niet willen en het toch doen? Daarom liet Schorpioen aan Schildpad zien dat alles twee kanten heeft.

In het derde Maanhuis stond Hert, die met haar grote ogen vol onschuld liefde in de wereld straalt. Hert was zo zacht en zo zorgzaam dat Schildpad best nog langer dan 28 dagen bij haar had willen blijven, maar toch hij moest door.

In het vierde Maanhuis ontmoette hij Uil. De wijze Uil leerde Schildpad waarnemen, met ogen en oren, met de neus en de tastzin, in licht en donker, 360 graden in de rondte. Want wie goed kan ‘waar’nemen, weet altijd wat ‘waar’ is en wat niet ‘waar’ is. Niemand zou hem nog voor de gek kunnen houden.

In het vijfde Maanhuis woonde Pauw. Pauw luisterde naar de verhalen van Schildpad en vond dat Schildpad best trots mocht zijn op wat hij allemaal had geleerd. Pauw leerde Schildpad trots door het leven te stappen en overal waar hij kwam zijn licht te laten stralen.

In het zesde Maanhuis lag Hagedis stilletjes te dromen. Schildpad wilde hem niet wakker maken. Gek genoeg lag er een briefje voor hem waarop stond ‘Lieve Schildpad, wees welkom in mijn Maanhuis. Ik heb je lievelingsmaal voor je klaargezet in mijn keuken. Wees niet verbaasd, ik wist dat je zou komen, want ik heb je al gedroomd’.

Nadat Schildpad zijn lievelingsmaaltje opgegeten had, liep hij door naar het zevende Maanhuis. Daar trof hij Aap. Aap hield enorm van plezier maken en maakte van elke dag een feestdag. Regelmatig moet Schildpad zo lachen dat hij er buikpijn van kreeg. Samen hebben ze veel gespeeld en mooie tekeningen gemaakt.

Het achtste Maanhuis was het huis van Havik. In het begin was Schildpad een beetje bang voor de statige vogel met zijn scherpe snavel en felle ogen. Havik leerde Schildpad om boodschappen te ontvangen uit de wereld van de voorouders. Hij leerde hem te zien door de dimensies heen. Schildpad zag zelfs een keer Boom, die op de Zon reisde. Boom leek het naar zijn zin te hebben en was heel wat dikker en groener geworden.

In het negende Maanhuis sprak Schildpad met de machtige Jaguar. Jaguar leerde hem jagen. Ja, want als je iets wilt in het leven, moet je daar wel wat voor doen. Jaguar wist ook alles over de sterrenhemel. Hij wees naar de hemel en vervolgens naar zijn vacht. De hele sterrenhemel stond in het patroon van vlekken op zijn vacht. Schildpad was bijzonder onder de indruk.

In het tiende Maanhuis ontmoette Schildpad de Hond. Zij werden goede vrienden, wandelden veel in de omgeving van het Maanhuis en hadden goede gesprekken. Van Hond leerde Schildpad om trouw te zijn aan je vrienden en aan je eigen verlangens. Hij leerde van Hond dat het soms nodig is te grommen en je tanden te laten zien om je grenzen te laten zien.

In het elfde Maanhuis kronkelde Slang. Slang leek oud en ziek. Net toen Schildpad haar iets wilde vragen, kroop Slang ineens door zichzelf heen. Ze liet haar eigen huid los. En daarna was ze jong en mooi glanzend. Met open mond keek Schildpad naar dit schouwspel. En zo leerde Schildpad dat het niet erg is om iets kwijt te raken omdat er dan iets heel moois en nieuws voor in de plaats kan komen.

Vol van alle verhalen en belevenissen kwam Schildpad aan in het twaalfde Maanhuis. Daar woonde Konijn. Konijn kon heel goed luisteren en hij wist de avonturen van Schildpad nog eens helder op een rijtje te zetten. Hij kende de lessen van alle andere dieren in de Maanhuizen. Wat wist Konijn veel zeg! Toen kwam de dag dat Schildpad ook het twaalfde Maanhuis moest verlaten.

Schildpad kwam aan in het dertiende Maanhuis. Maar dit Maanhuis was leeg. Misschien had dit totemdier zich wel verstopt. Of was het zo klein dat hij het niet zag? Daarom liep Schildpad luid: is daar iemand? Maar het bleef stil. Schildpad draaide zich om om te kijken of dit totemdier misschien een ommetje aan het maken was. Toen zag hij dat alle andere totemdieren met hun kop uit hun Maanhuis toekeken. En ineens vond Schildpad het zo raar dat al deze verschillende dieren zo ver van Moeder Aarde waren.

“Waarom zijn jullie eigenlijk hier in de Maanhuizen?” vroeg Schildpad aan de totemdieren.

De twaalf totemdieren antwoordden in koor: “Wij zijn hier omdat de Grote Schepper ons gevraagd heeft hier te zijn. Wij zijn hier om de kracht van de 13 Manen te bewaren voor de laatste generatie van de kinderen van de Aarde. Als de Eenheid van Tijd eraan komt, moeten we klaar zijn. Omdat we goed verankerd zijn in ons huis is de kracht die we opdoen in de loop van de Tijd groot. Ieder van ons heeft zijn eigen kracht. Deze totemkrachten zullen de laatste generatie kinderen van de Aarde helpen om sterk en trouw te blijven en samen te werken met alles wat leeft op en rond de Aarde.”

“En waarom is het dertiende Maanhuis leeg?” vroeg Schildpad.

Weer antwoordden de twaalf totemdieren in koor: “Omdat het dertiende huis voor jou is, Schildpad! Jíj bent de bewaker van het dertiende Maanhuis. Jij hebt de kennis van de dertien Manen altijd trouw gedragen op je schild. Je Schild bestaat uit 13 vakken, omzoomd met 28 kleine vakjes. Jij bent daarom het meest kosmisch van alle dieren. In jou zit alle kennis van Tijd. Daarom is het dertiende Maanhuis jouw huis.”

Trots en sierlijk stapte Schildpad het dertiende Maanhuis binnen. Daar zat Schildpad, net als de andere twaalf totemdieren. Nu waren er dertien totemdieren in alle dertien Maanhuizen om toezicht te houden op de ronde van de Tijd, bekend als ‘Het Einde van de Tijd van de Wording’.

Copyright Nicole E. Zonderhuis

De basis van het verhaal werd geschreven door José Argüelles. Nicole heeft dit uitgebreid met beschrijvingen van de karakteristieken van de 13 dieren. (op basis van de Native American en Maya visies.)